bizar weekend en dan...STAKING!!

Dag lieve kijkbuiskinderen!

Hier volgt weer een bizar verhaal, vol vreemde, mooie, bijzondere avonturen!

De dagen tussen onze thuiskomst en ons volgende vertrek heb ik nog wat ondernomen in noumea zelf. Zo zijn we naar het centrum over de kanakken-cultuur gegaan, omdat het ons toch wel heel erg boeide. Daar hebben we een rondleiding gekregen door een kanak, met een toneelstuk over hoe de legende gaat van de stammen die er nu zijn. Dat werd nagespeeld door kanakken. Ze vertelde er zelf erg veel bij, waardoor ons beeld over de cultuur steeds duidelijker wordt. Erg traditioneel en in onze ogen ´ouderwets´. Ze leven nog in stammen, er is 1 chef die de leiding heeft. Die krijgt een grote hut, waar de mannen met elkaar vergaderen, vrouwen zijn in zo´n hut niet welkom. De opvolging gaat van vader op zoon, mits de zoon met iemand trouwt uit dezelfde stam. Zo niet, mag hij geen chef worden. Ze leven in principe in ´huisjes´ van golfplaten, met stoffen doeken als ramen. De kinderen moeten aantonen dat ze zelfstandig zijn en op zichzelf kunnen door een traditionele hut te bouwen naast het ouderlijke huis. Dus of ze nou 18 zijn of niet, voordat ze zo´n hut gebouwd hebben komen ze het huis niet uit. Verder gebruiken ze vrijwel alle planten en bomen voor eten, genezende middelen of bescherming tegen het kwaad. De stammen zorgen goed voor elkaar. Er zijn op nieuw-caledonie 3 hoofdstammen, dat is 1 in het noorden, 1 in het zuiden en 1 op de loyality-eilanden. Het noorden en zuiden hadden we inmiddels gezien, maar die eilanden nog niet, dus harmen en ik besloten een tour te plannen.

Voordat we gingen besloot ik nog snel een duik te maken bij mijn vertrouwde duikschool. We gingen met een klein clubje op pad, de duik was in het begin niet zo interessant, omdat we in niet zo´n mooi gebied gingen duiken. Op een gegeven moment zagen we een heeeeeeeeele grote schildpad zitten op de bodem. Maar de dive-master en zijn buddy hadden hem niet gezien, dus toen ik me omdraaide om hem te seinen was ik hen uit het oog verloren. We waren nog met z´n 3en over in plaats van 5.....we hebben even gezocht onder water maar zagen echt niemand meer, dus hop, naar de oppervlakte en zoeken naar elkaar. Uiteindelijk kwam de dive-master ook boven om ons te zoeken en konden we de duik verder afmaken. De derde persoon die bij ons was deed een oefening om zelf dive-master te worden, maar zodra we nog maar met 3 personen over waren raakte hij helemaal in paniek, zwom gehaast in het rond, wist niet wat hij moest doen....niet echt een geruststellende dive-master dus......
Niet echt een hele relaxte duik, maar goed om te weten wat je in zo´n situatie moet doen, en goed om meegemaakt te hebben dat het uiteindelijk ook wel weer goed komt. En we hebben tenslotte weer een hoop van die mooie grote schildpadden gezien, dus dat was zeker de moeite waard!

Vrijdagmiddag vertrokken harmen en ik naar een klein vliegveldje in noumea om naar Lifou te vliegen. Lifou is een van ´les iles Loyaute´. Dat is een eilandengroep vlakbij new caledonie, wat nog tropischer en mooier zou zijn dan nieuw caledonie zelf. Op het eiland wonen praktisch alleen traditionele kanakken, en geen fransen of andere blanken.
Eind van de middag kwamen we daar aan. Een auto stond voor ons klaar, die hadden we besteld, en de camping was ook al geregeld. Dus wij met de plattegrond op pad....het bleek heel simpel te zijn, het eiland had 1 hoofdweg, aan het eind van die hoofdweg zat onze camping.
Het was een uitgestorven bedoeling. Geen grote stenen huizen, maar veeeeeeeel groen, huizen van golfplaten (ALS er al huizen stonden), veel traditionele huisjes en veel kanakken, weinig blanken. Op de camping bleken we de enige aanwezigen te zijn. We konden zelf uitkiezen waar tussen 10000 palmbomen en ander tropisch groen we onze tent gingen plaatsen. We kozen voor een uitzicht op WIT strand en BLAUWE zee. We waren te laat met het reserveren van eten, dus moesten we zelf iets klaarmaken. In de plaatselijke supermarkt (lees: een klein golfplaten gebouwtje met alleen het noodzakelijke voedsel en drinken aanwezig, waar we aan de reactie van de mederwerker te zien de eerste toerist sinds tijden waren) hebben we meel en drinken gekocht.
Omdat het 5 december was besloten we namelijk deze pakjesavond bijzonder in te wijden, door zelf broodjes te gaan bakken, boven een zelf bij elkaar gesprokkeld kampvuur!!! Erg leuk om te doen, en de broodjes waren heerlijk!!!!!!
We besloten vroeg ons luchtbedje op te zoeken, omdat er de volgende dag weer gedoken zou gaan worden!

Zaterdag vroeg naar de duikschool. Dat ging er heel wat anders aan toe dan bij mijn vertrouwde clubje. Alles hophop klaargezet, een gammele speedboot in waarvan de motor niet goed werkte en gaten werden gevuld met een oud t-shirt, geen tekst en uitleg.....
Na een uur bonken en proberen niet overboord te kiepen vanwege de hoge golven waren we aangekomen op de locatie. Daar werd ons verteld dat we met z´n 2-en op de boot moesten blijven omdat de rest eerst 30-40 meter diep ging. Daarna zou de dive-master ons komen ophalen....totaal verward en overdonderd probeerden we ons voor te bereiden, wat wel lukte gelukkig.
Eenmaal onder water was de rust en zekerheid terug, en gingen we een grot in!!!!! Dat was echt supermooi, met hele bijzondere lichtinvallen, grote scholen vissen die zich daar schuilhielden, heldere grote koralen!!!! supergaaf!!!!!
Na een korte pauze met thee en koekjes gingen we onze tweede duik door een tunnel en hebben we wederom veel mooie bijzondere koralen mogen bewonderen. Ook al was de dive-master een rare kwibus, die de onderkant van de boot ging schrobben terwijl wij onze veiligheidsstop hielden met praktisch lege luchtflessen :S!?! was de duik wel erg gaaf!!

´s middags zijn we naar luengoni vertrokken, een plaatsje in het noorden. Daar hebben we onze tent opgezet aan het witste strand en de blauwste zee die ik ooit in mijn leven heb gezien. Het was echt een baai zoals je alleen ziet in films of op plaatjes uit folders. Al snel bleek dat we het strand voor ons alleen hadden, wat alles nog ongeloofwaardiger maakte dan het al was!!!!!
Onze kanak-camping-vrouw zei dat er een cultureel feest aan de gang was dit weekend, waar we konden eten als we wilden. We zijn daarheen gegaan en wat we daar zagen was ongelofelijk. Een terrein met handgemaakte standjes, van palmboombladeren, bloemen etc waar je kon eten en drinken. In het midden een groot stuk gereserveerd voor zeker 200 vrouwen, die heel de avond BINGO hebben zitten spelen!!!! Echt een grap, 200 vrouwen in vrolijke soepjurken die kaarten kochten voor 200 euro om uuuuuuren aan een stuk te bingo-en!!! Echt prachtig om te zien!
Er waren heel de avond live-optredens van kanakken-bands. Er waren toevallig ook toeristen die wel een liedje wilde spelen, later bleek dit een bekende band uit frankrijk te zijn die langzaam aan het doorbreken zijn als een goede reggea-band. Reggae is hier helemaal DE hype, alle kanakken gingen totaal uit hun dak!
Terwijl harmen en ik genoten van verse kokosnoten en opperverse soep, kwamen er langzaam maar zeker allemaal kleine kanakkenkinderen bij ons aan tafel zitten. Die vonden ons maar wat interessant. Aangezien we de enige blanken waren en ook geen frans of engels praatte met elkaar, waren we maar rare snuiters.
Ik probeerde heel stoer te laten horen wat ik kon aan franse woordjes. Dat leverde op dat een meisje aan harmen vroeg of ik uberhaupt wel wist hoe ik van 1 tot 20 moest tellen......
Maar we hadden met handen en voeten taal de grootste lol met elkaar. Terwijl harmen zich nog wat verdiepte in de cultuur door met de rasechte kanakken in gesprek te gaan, bleef ik me bezig houden met kinderen. Die begreep ik tenminste wel! Een jongetje bleef maar om ons heen dansen, liep braaf aan mijn hand overal mee naartoe en wilde op een gegeven moment zelfs niet meer met mama mee, maar met mij mee naar huis. Harmen heeft lang op me in moeten praten dat zo´n kanakje in mijn koffer echt niet door de douane zou gaan, dus ik heb m uiteindelijk daar gelaten.......
Het feest verliep rustig, er werd op een groot grasveld een voetbaltoernooi gehouden, op een stenen (!) veld gevolleybald en heel de avond waren er optredens van schuchtere kanakken die met hun rug naar het publiek gingen staan als ze even geen tekst hadden..
Het was een bijzonder feest om bij aanwezig te zijn!

Zondagochtend werden we vroeg gewekt door de opkomende zon. Vanuit de tent rolde we zo de heldere zee in, wederom hadden we heel het strand en de zee voor onszelf!!!!!!
Om wat verkoeling te zoeken kregen we een rondleiding in een grot. Het was een hele grote diepe grot, waar we in gezwommen hebben. Supermooi van binnen en heel helder water, zodat je helemaal kon zien hoe de grot onder je verder ging!
Daarna kregen we van een kanak een rondleiding naar het zuidelijkste puntje van het eiland. Daarbij vertelde hij hele legendes over de kanakkencultuur van het eiland, wat weer erg interessant was. Ook kregen we onderweg te zien hoe kokosnoten geopend werden en mochten we ze gelijk opeten. Heerlijk! We zijn ook in een rots geklommen, supermooi van binnen! De terugtocht naar beneden was erg stijl en spannend, maar we hebben het overleefd!
Na deze twee wandelingen had onze gastvrouw een ´boenja´ voor ons gemaakt. Dat is het echte traditionele kanakken-gerecht. Het zag er heel mooi uit, ingepakt in banananbladeren, en het was heeeeeeeeerlijk!!!!!!
Daarna vonden we dat we wel een paar uur rust op het strand hadden verdiend. We zijn de zonsondergang gaan kijken in de ´schildpaddenbaai´ waar het heel stil en mooi was.
´s avonds stond er een ware home-made kreeftenmaaltijd op ons te wachten, wat er weer heel mooi uitzag en erg lekker smaakte!
Na al dat eten en die indrukken rolden we weer erg vroeg ons bedje in.

Maandagmiddag zou onze vlucht naar Ouvea gaan, een ander eiland die bij ´les iles Loyaute´ hoort. ´s ochtends hebben we nog wat gesnorkeld en gezwommen.
Aangekomen op het vliegveld (errug klein en primitief!!) bleek al snel dat er een staking was. Niemand wist hoe of wat er zou gaan gebeuren. Gelukkig hadden we yatzee op zak en vermaakten we ons prima. Na uren afwachten werd ons eindelijk verteld dat er geen vlucht meer zou vertrekken vandaag....
Er was nog een ander koppel, wat op dezelfde camping sliep als wij, die dus ook niet weg konden. Samen met hen hebben we onze eerste camping gebeld en uiteindelijk kunnen regelen dat er vervoer kwam om ons naar die camping te brengen. (dat schrijf ik nu even snel, al met al heeft dit ons een uurtje of 5 gekost!) Ze toverde welliswaar een heus driegangenmenu voor ons op tafel! Moe van al het geregel en gestress besloten we in een traditioneel hutje te slapen in plaats van de tent op te zetten. Een ERG leuk hutje!
We spraken af om om 5 uur ´s ochtends te ontbijten, zodat we om 6 uur op het vliegveld konden zijn.
Daar aangekomen was het 1 grote puinhoop van gestrandde mensen, nieuwe mensen die wel voor deze vlucht een ticket hadden, bleken wij niet op de wachtlijst te staan en andere mensen wel......
Uiteindelijk kwam het er op neer dat bijna iedereen die we ontmoet hadden wel op deze vlucht mee kon, maar wij niet....grrr!!!

We zagen de man van onze autoverhuur staan en hebben met hem een auto kunnen regelen voor een halve dag.
We hebben nog een mooie snorkelbaai bezocht en een heel ouderwets kerkje en uitzichtpunt bekeken. Allemaal heel leuk, maar met de staking op de achtergrond en de twijfel of we uberhaupt vandaag nog zouden kunnen vertrekken maakte het allemaal iets minder relaxt.
´s middags gingen we weer terug naar het vliegveld. Na een hoop gepraat, gewacht en gediscusieer werd eindelijk duidelijk dat we naar noumea konden vliegen!!! Pff dat was echt een opluchting, want donderdag gaat mijn vlucht naar huis, dus het werd allemaal een beetje krap!
We hadden al snel besloten om dat andere eiland maar te cancelen, anders zouden we echt in tijdnood komen. Dus wij terug naar noumea, waar we moe maar voldaan eind van de middag aankwamen.
We probeerden de avond te eindigen door een salsa-dansje te wagen in de plaatselijke discotheek boven de zee, maar al snel overwon de moeheid en zijn we gaan slapen.

Vanochtend kreeg ik een prive-ronleiding door de oven waar harmen werkt, erg vies, groot en stoffig, maar zeker leuk om een keer te zien!
VAndaag probeer ik nog wat zon mee te pakken, gaan we nog 1 keer genieten van het lekkere eten en misschien een rondje kerstmarkt bij 30 graden tussen de palmbomen!!!!

Dan zit mijn grote avontuur er alweer op helaas!!!! Het is ineens voorbij gevlooooogen! Het was een bizarre maand, vol nieuwe en mooie indrukken van duiken, een andere cultuur leren kennen en paradijselijk mooie omgevingen bekijken. Ik ben een ervaring en een mooi avontuur rijker, op naar het volgende avontuur!

Liefs!