Abschied nach abschied....

Hallo lieve lezers!

Hier maar weer eens een update uit het verre buurland. Eerst zal ik even vertellen wat er na mijn holiday allemaal heeft plaatsgevonden.

Er was een Jazzfestival in Düsseldorf. Ik werd meegenomen naar een optreden door mijn aupairmama, wat schijnbaar geweldig moest zijn. En wat bleek, het was een optreden van Candy Dulfer!!! Waaaauuuuw wat is zij goed zeg!! Dat was echt super om meegemaakt te hebben! Verder hebben we niet veel van het jazzfestival meegemaakt. Een paar typische Heidi en Anton optredens, die waren wel leuk.

Voor het eerst in mijn leven heb ik een ware striptease gezien, en wel 2 keer in 1 maand!!! De eerste was een man, een heuse Anton aus Tirol. De tweede was een vrouw. De man was erg komisch, had leuke grappen en maakte het voor iedereen er omheen ook leuk. En niet geheel onbelangrijk, een superlichaam!! ;) De vrouw was saai, te snel zonder kleren en te standaard. Maar het leuke toen was het kijken naar alle kwijlende mannen in de kroeg!!! :)

Ondertussen heb ik mijn 2 duitse examens gemaakt, een schriftelijk en een mondeling. Was eigenlijk vrij eenvoudig, dus ik geloof dat ik dat wel gehaald heb. Dat hoor ik gelukkig pas over 8 weken.....

Toen was het tijd voor afscheidsfeestjes. Marina, Laura en ik hebben samen ons afscheidsfeestje gegeven, omdat we zo goed als alles samen meegemaakt hebben hier. Het was super, een BBQ aan de Rhein, de meeste mensen in groen (dat was de dresscode). Veel leuke souvenirs, lieve woorden, lekker eten en drinken en ontzettend veel lieve mensen...ook was er die avond een amazing Japans vuurwerk, wat de avond compleet maakte. En uiteraard waren er die avond nogal wat tranentrekkers, dus moesten we er uiteindelijk aan toegeven en hebben heerlijk gehuild met z'n drieen....om vervolgens de hele nacht keihard te feesten, veel te lachen en veel foto's te maken om het goed af te sluiten!

Vorige week kwam het officiele afscheid van Marina. Laura en ik wilde haar verrassen op het vliegveld, maar we konden haar in geen velden of wegen bekennen. Ze had haar Duitse nummer niet meer en was thuis ook niet te bereiken. Dus wij naar de Bundespolizei, haar naam laten omroepen. Daar was ze niet van onder de indruk, dus ze kwam niet opdagen. Uiteindelijk bleken we de hele tijd 5 meter bij haar vandaan te staan....gelukkig dus toch gevonden, nog een laatste fotosessie, en toen ineens het besef hoe belangrijk je voor elkaar wordt in een jaar...een jaar lief en leed met elkaar gedeeld, en dan ineens zo'n grote afstand. Dat besef zorgde weer voor de nodige traantjes, en toen was het echt tijd voor afscheid...

Toch blijven we niet stilzitten en hebben na Marina's vertrek ook nog leuke dingen gedaan. James en Thomas zijn inmiddels ons vaste vermaak geworden. Zij nemen ons mee naar openluchtzwembaden, feestjes in de stad en leuke restaurantjes. Ook hebben we 2 nieuwe aupairs leren kennen en ze alvast ingewijd in onze stamkroeg :)!

Vandaag was het dan tijd om ook van Laura afscheid te nemen...deze keer niet op het vliegveld, maar met een ontbijt in Kaiserswerth. Maar zij komt terug in Augustus, dus ik ga haar na de zomer zeker nog een keer opzoeken.

En nu mijn laatste weken zonder mijn 2 beste vriendinnetjes hier...gelukkig zijn er nog genoeg andere leuke mensen en staan er een aantal vakanties in het vooruitzicht, dus ik kom de tijd wel door!

LIEFS!